Babyboom

Sorry meiden, ik ben 3 maanden 'vreemdgegaan' op een ander account, hihi. Wilde ons nieuwtje nog even voor ons houden. Maar nu we de 12 weken ruim gepasseerd zijn en de collega's op het werk op de hoogte zijn, wil ik weer gewoon verder onder mijn alter-ego: Tweestreepjes.
heb m'n blogje dus even overgezet ;-)

---------------------------------------------------------------------------------------

Eigenlijk ben ik niet zo van het stiekeme gedoe en geheimen, maar door sommige
omstandigheden wordt je soms gewoon 'gedwongen'.
4 Maanden na de geboorte van
ons roze wolkje was het weer feest, en als alles goed gaat verwachten wij in
meert 2012 onze tweede hummel! We voelen ons bijna schuldig dat we zo vruchtbaar
blijken te zijn!

Vriendlief zag er vooral tegenop om het nieuws te gaan vertellen, want hoewel
wij ontzettend blij zijn met dit nieuwe kleine wondertje, krijg je over het
algemeen toch een bepaald etiketje opgeplakt als je kindjes slechts 13 maanden
na elkaar geboren worden.
Daarnaast was hij natuurlijk ook bezorgd, en ik
moet bekennen; ik stiekem ook wel een beetje..Mijn eerste zwangerschap heb ik de
eerste 15 weken innig samengeleefd met de toiletpot, was daarna nog tot het
einde misselijk, en door alle harde buiken en bekkenklachten was mijn lijf na 30
weken op...in tegenstelling tot mijn hoofd, dat nog honderdduizenddingen wilde
doen.

Maar zoals elke dag anders is, is ook elke zwangerschap anders. Toen ik de
beruchte dag 45 bereikte kon ik tevreden vaststelen dat er nog geen sprake was
van misselijkheid. Hoera! Sommigen zien die misselijkheid trouwens als soort van
'bewijs' dat ze zwanger zijn, maar mijn lijf liet gelukkig duidelijk op talloze
andere manieren merken dat het op dat gebied wel snor zat.
Een weekje later
begon het langzaam te komen, maar in tegenstelling tot de vorige keer, kon ik me
prima redden door elke 2 uur iets te eten. Een weekje later werd dat elk uur,
maar toch...het was vol te houden.
's Ochtends een bakje yoghurt en een
appel, in de auto een half pak tucjes (die overigens wel erg zout smaakten, maar
of dat nou door het vroege tijdstip kwam of door de zwangerschap weet ik nog
steeds niet) en eenmaal op mijn werk een schaaltje yoghurt met Cruesli, fruit,
crackers, boterhammen en nog meer fruit. In de auto op weg naar huis at ik
vervolgens de rest van de tucjes op en voor het eten lepelde ik nog een
schaaltje yoghurt naar binnen. Op sommige dagen zelf om een uur of 9 nog een
keer.
Melkunie voer er wel bij, want in die weken gingen er met gemak 5 a 6
pakken yoghurt doorheen!

Bij mijn vorige zwangerschap was het erg lastig om 'the big thing' voor ons
te houden. Zoals je begrijpt moest ik menige afspraak afzeggen, en omdat ik na
6,5 week zo kotsmisselijk was dat ik na mn vakantie nog niet kon gaan werken,
was de nieuwsgierigheid snel gewekt.
Nu denken de mensen misschien dat ik nog
wat zwangerschapskilo's kwijt moet, want hoewel ik 5 kilo (!) lichter ben dan
aan t begin van de vorige zwangerschap, groeit mijn buik met een
sneltreinvaart.
Op de dag dat ik 5 weken zwanger was, was mijn moeder jarig.
Na lag twijfelen besloten we er toch voor te gaan en haar een speciaal cadeau te
geven. Hoe blij kan een oma zijn met een zwangerschapstest!
Mijn schoonouders
brachten we op de hoogte met 10 weken zwangerschap. In een cadeautasje zat een
badeendje en vervolgens las schoonmoeder op het kaartje 'Nog eentje...' Ook hier
weer veel vreugde!
Mijn schoonzusjes zijn sinds vorige week op de hoogte en
ook reuze blij met de komst van de nieuwe spruit!

Inmiddels ben ik de 12-weken gepasseerd en op de echo gistermiddag zag ik
weer een lief klein frummeltje. Diep in slaap, handjes gevouwen en netjes in de
juiste houding om de nekplooi en al het andere te kunnen laten meten. Vooralsnog
is alles prima in orde, dus we kunnen het grote nieuws eindelijk bekend gaan
maken!
Want, o wat is het soms lastig om je mond te houden...
Als je op BB
in een blogje uit moet leggen waarom je even niet zo vaak online bent...('druk'
zeg je dan, terwijl je 'Moe en misselijk' denkt)...
Als die zwangere collega
bijvoorbeeld met verlof gaat ("wel op tijd bevallen he! anders zie ik je pas
over 8 maanden!" Oeps...verteld!)...
Als je pas bevallen collega foto's laat
zien van de tweeling ('Je zou er klapperende eierstokken van
krijgen')
...
Als je die zelfde pas bevallen collega (die jouw werk
tijdens je verlof heeft overgenomen) aan de telefoon hebt en het onzeker is of
er wel voldoende werk voor haar is na haar verlof (' Nou...je kunt mij straks
weer vervangen!" Oeps...verteld!)...
Als er twee collega's zijn die
vader/moeder worden rond dezelfde datum ('ik ook, ik ook' willen uitroepen, maar
het alleen denken)...
Als een andere collega vertelt dat twee van haar
vriendinnen zwanger zijn('ik ook, ik ook' willen uitroepen, maar het alleen
denken)...
Als een kennisje net is bevallen van haar tweede kindje...
En
het allermoeilijkste: Vanochtend zag ik op de Fb pagina van m'n buurvrouw een
echofoto! Zwanger van de tweede!!! De vorige zwangerschap was ik tegelijkertijd
zwanger met de buuf aan de andere kant, dat scheelde maar 4 weken! Dit hooguit
een paar dagen denk ik!!! En dan is het zoooo moeilijk om alleen te reageren met
'Gefeliciteerd!' (Want ja, collega's lezen ook FB, en het is wel zo netjes als
mn baas het als eerste te horen krijgt, toch?)

Dus dit weekend maar eens bedenken hoe ik mijn baas op de hoogte ga
brengen...Ludieke tips zijn welkom ;-)